[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
"Edward heb je al het papier binnen met de toestemming ?"
vroeg Ivon.
Edward schudden zijn hoofd.
Ik keek ze even nieuwsgierig aan.
"Wat voor papier?"
Edward keek me aan "De toestemming of we met jullie mogen trouwen."
Ik keek even verward Ivon aan.
Maar opeens schoot het me te binnen.
Iemand van het koningshuis moest toestemming vragen als het word afgewezen en de gene trouwt toch dan word die uit zijn ambt gezet.
Ik zuchtte even diep.
"Ik hoop maar dat die er snel is."
Ivon sloeg zijn armen om me heen.
"En ook al keuren ze het niet goed toch trouw ik met je." zei die heel serieus.
Ik keek in zijn ogen.
Wat is die toch lief hij wilt alles voor mij opgeven.
Ik leunde wat tegen hem aan.
"Wanneer is jullie bruiloft Olivia ?"
Ik bedacht me opeens dat ik nog helemaal geen datum of wat dan ook had.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even weer op " als het goed is over vier weekjes " antwoord ik dan met een glimlach.
Opeens schiet me de brief te binnen die de lakei kwam brengen, ik kijk bijn verschrikt op het bureau, uiteindelijk kijk ik om me heen en zie hem op het kastje liggen " de brief Edward " zeg ik dan.
Ik sta even op van zijn schoot zodat hij hem kan pakken.

Merel :
Ivon keek ook even op.
Edward pakte de brief en durfde hem niet open te maken.
Hij gaf hem aan Ivon.
Ivon deed hem open en las het erg serieus.
Hij begon opeens te lachen.
Edward keek hem gespannen aan.
"Broer het is goed voor ons beide het is goedgekeurd."
Olivia maakte een sprongetje van blijdschap.
Ik keek wat gespannen en ging even zitten.
Ivon zag dat en knielde voor me neer.
"Wat is er ?" vroeg die lief.
Ik probeerde te glimlachen."Het is niks de zenuwen alles regelen ." ik zuchtte.
Hij sloeg zijn armen weer om me heen "Het komt allemaal goed."

Olivia Elaine Newton

" Merel het gaat echt wel goed komen, ik wil je ook best helpen, het gaat vast wel lukken " zeg ik dan met een glimlach.
Edward loopt even op en slaat zijn arm om me heen, ik ga even tegen hem aanhangen en probeer dan nog het laatste stukje te lezen.
Uiteindelijk heb ik het allemaal doorgelezen en kijk weer op.

Merel :
Ik zuchtte even van opluchting.
Ivon is zo lief voor me.
Edward keek even weer op.
"Ow Ivon heb je Merel al jullie woning laten zien ?"
Ik keek Edward even raar aan "Woning ? Welke woning ?"
Ivon begon te lachen "Edward dat was een verrassing."
Edward begon ook te lachen "Oeps."
Ik keek Ivon nog een keer aan en herhaalde mijn vraag "Welke woning?"
"Merel je dacht toch niet dat we in het paleis zouden blijven ?"
Ik haalde mijn schouders op "Ik weet af en toe helemaal niks." lachte ik.
Opeens keek Olivia niet zo gelukkig meer.
Ze zal me wel missen dacht ik opeens.
Edward keek even naar Olivia en gaf haar een kus op haar voorhoofd.
"Olivia vind je het misschien leuk dat we samen onze jurken uit gaan zoeken ?"

Olivia Elaine Newton

" Natuurlijk vind ik dat leuk ! " zeg ik dan vrolijk met een glimlach.
Ik vond het jammer dat Merel hier niet meer zou wonen maar ik snapte het wel.

Merel :
"Waarom gaan jullie nu niet ?" Zei Edward opeens.
Ik keek even vragend naar Ivon die knikte.
"Zoek wel een een mooie jurk uit he." maakte die als grapje ik glimlachte "Ik wou al in een aardappelzak gaan." Ivon begon te lachen.
Ik gaf hem een kus op zijn wang.
"Ik hou van jou ." zei ik zacht.
Hij hield me even vast "kan niet wachten tot je mijn vrouw bent."
Ik glimlachte "Dat word hard werken voor jou." plaagden ik hem.
Olivia pakte me snel bij mijn arm beet en we liepen de kamer uit.

Olivia Elaine Newton

" Tot ziens heren " roep ik dan nog, wat lachend loop ik met Merel door de hallen heen.
Ik vond het geweldig dat ik dit samen mee kon maken met Merel, wie had dat ooit gedacht ?

Merel :
Ik lachte ook maar was helemaal mijn verwonding vergeten en kreeg opeens een steek.
Ik liet niks merken en liep rustig met Olivia mee.
"Olivia heb je al een beetje in gedachten welke jurk je wilt ?"

Olivia Elaine Newton

Ik schud mijn hoofd "eigenlijk nog niet, jij ? " antwoord ik dan met een glimlach op Merel terwijl ik ook wat langzamer ga lopen voor haar.
Even was ik de wond vergeten.

Merel :
Ik keek haar lachend aan.
"Ik zal het niet weten wat voor jurk hier het beste bij zal pasten jullie bruiloften zijn heel anders dan bij ons."
Ik moest even denken aan mijn vader en aan mijn zussen.
Ik zal ze zeker gaan uitnodigen.
Het was zo jammer dat mijn moeder dit niet mee kon maken.
Er liep heel even een traan over mijn wang.
"Olivia ik zal graag mijn bruiloft feest in de tuin willen houden maar hoe regel je zoiets ?"

Olivia Elaine Newton

" De vrouw in de kledingzaak zal je wel helpen met de jurk " zeg ik dan met een glimlach.
Ik giechel even " dat word een lekker tuinfeest moment, als je wil kan ik je helpen " zeg ik dan nog tegen Merel.

Merel :
ik begon te lachen "Graag" op een wanhopige manier.
We liepen de koets in.
Naar een paar minuten kwamen we een dorp in naja je kon het beter een stad noemen.
Het was groot en enorm druk en iedereen liep in prachtige kleding.
Ik voelde me klein worden en dacht heel even dat ik niet hier thuis hoorde.
Ik keek nar het armbandje.
Ik doe alles voor Ivon.
De koets stopte en opeens stonden er allemaal mensen voor de koets.
Ik keek even geschrokken naar Olivia.
Ik wreef even met mijn handen de jurk recht.
Ik zuchtte.
Olivia gebaarde dat het wel goed zal komen.
Ik keek een beetje angstig.
Dit alles ben ik niet gewent.

Olivia Elaine Newton

" Het komt goed " zeg ik dan zacht met een glimlach.
De koetsdeur word open gedaan, ik stap als eerste uit, een paar mensen maken een reverence " mevrouw Newton " zeggen ze dan.
" Goedendag " zeg ik dan met een glimlach.
Merel komt ook uit de koets, ze maken ook een reverence voor haar " als jullie ons nu willen excuseren " zeg ik dan.
Ze knikken, ik maak een reverence en loop met Merel weg.
" Zeg maar waar je naar binnen wilt " zeg ik dan met een glimlach tegen Merel.

Merel :
Ik keek even rond en zag grote zaken .
Opeens zag ik een heel klein winkeltje.
"Olivia zouden we daar eens kijken ?"
Olivia keek me verbaasd aan maar stemde toe.
Toen we er heen liepen zagen we dat het zaakje inderdaad erg klein was maar erg mooi ingericht.
Er stonden prachtige jurken.
Ik keek mijn ogen uit.
"Aah mevrouw heet goeie smaak." zei opeens iemand achter me toen ik een prachtige jurk aan het bekijken was.

Olivia Elaine Newton

Ik giechel eventjes opeens herken ik de vrouw, zij maakte toen ik klein was mijn kleding.
" Mevrouw Greenfield ? " zeg ik dan, ze kijkt me aan " Olivia ben jij dat ?! Wat ben je groot geworden ! " zegt ze dan, ik giechel eventjes.
" Waar zijn jullie naar op zoek ? " zegt ze dan met een glimlach.
" Trouwjurken " zeg ik dan met een glimlach.
" Wie zijn de gelukkige heren ? " vraagt ze dan.
" De broers Beaumont " antwoord ik op haar vraag.
Ze glimlacht " laat me raden, Edward " ze wijst mij aan en daarna Merel " Ivon ".
" Hoe raad u het toch ? " vraag ik dan verbaasd, ze lacht eventjes.
" Zullen we kijken voor een jurk voor jullie ?" zegt ze dan.
Ik knik " dat lijkt me een prima idee "

Merel :
Ik kende mevrouw Greenfield ook erg goed.
Ik had een tijdje bij haar gewerkt dat ik haar niet herkende.
Als eentje wist hoe wij in elkaar zaten was mevrouw Greenfield het wel.
Ze wees opeens naar een prachtige jurk voor Olivia.
Een jurk van zijden en kant enorm prachtig en precies hoe Olivia was.
Opeens kon ik mijn ogen niet van een jurk afhouden.
Ik liep er naartoe toen Olivia met mevrouw Greenfield aan het kletsen was.
De jurk was spierwit elegant en toch erg simpel er zat een prachtige slee achter.
Mijn handen gingen door de stof heen.

Olivia Elaine Newton

" Hoe gaat het trouwens met je ouders ? " vraagt ze dan.
Opeens val ik stil .. Wat ging ik daar nou op antwoorden ? Opeens bedacht ik me ook dat ik helemaal geen ouders en familie op mijn bruiloft zou hebben ..
Opeens bedacht ik me dat er ook een hele grote kans bestond dat Thomas en zijn ouders uitgenodigd zouden worden .. Dat zou een ramp worden.
Opeens viel het me op dat Merel weg was, ik zag haar staan, samen met mevrouw Greenfield loop ik naar haar toe.

Merel :
Ik keek nog steeds naar de prachtige jurk.
Opeens voelde ik twee handen op mijn schouder.
"Wil je hem passen ?" Toen ik achterom keek zag ik Olivia en mevrouw Greenfield.
Ik knikte "Heel graag."
Ze pakte de prachtige witte jurk met de prachtige sleep mee.
Olivia kneep even in mijn hand.
Ik zag dat ze opeens zenuwachtig was geworden.
"Ze vroeg naar mijn ouders." zei ze opeens heel zacht.
Ik knikte "welke ouders." knipoogde ik nar haar en Olivia begreep al wat ik bedoelde.
Ik ging nar achteren om de jurk aan te trekken.
De jurk gleed prachtig om mijn lichaam .
Ik zuchtte even diep en er liep een traan over mijn wang.

Olivia Elaine Newton

Ik snapte Merel wel .. Maar ik had geen ouders meer, geen familie meer ... Bijna niemand zou er eigenlijk zijn voor mij.
De mensen zouden waarschijnlijk gaan vragen waar mijn ouders waren .. Of uberhaupt mijn familie.
Ik slikte eventjes, hoe ging dit ooit goedkomen ?

Merel :
Ik kleden me snel weer om want ik wou dat niemand de jurk zag die ik koos.
"Zal je deze jurk naar het paleis willen sturen."
Ze knikte.
Toen ik weer naar voren liep zag ik Olivia naar de grond kijken.
Ik had met haar te doen.
Ik kon mijn familie uitnodigen maar er zal toch wel iemand zijn die op haar bruiloft kan komen.
Opeens wist ik het dat zal de grootste verrassing voor haar zijn die er was.
"Olivia heb jij al een mooie jurk gezien ?"

Olivia Elaine Newton

Ik schrik even op en kijk naar Merel, ik knik '' ja '' zeg ik dan met een kleine glimlach.
Ik had terwijl Merel weg was gelopen een jurk uitgekozen met mevrouw Greenfield.
Ook die zou evenals de jurk van Merel opgestuurd worden naar het paleis.

Merel :
Ik bedankte mevrouw Greenfield.
Ik liep met Olivia weer naar buiten waar opeens weer een menigte om ons heen stond.
één van de lakeien hielp ons de koets in.
Toen we in de koets zaten moest ik even lachen.
"Spannend he allemaal , Ik bedoel we weten niet eens van elkaar welke jurk we hebben gekozen ik heb er net achter wel 5 gepast." glimlachte ik.
Maar ik zag aan Olivia dat ze geen zin had om te lachen.

Olivia Elaine Newton

'' Het is zeker spannend '' antwoord ik dan wat afwezig op Merel.
Zodra we beginnen te rijden staar ik wat uit het raampje.
Het zou een ramp worden ... straks zou Thomas er zijn, en er zou geen familie of wat dan ook.
Natuurlijk zou iedereen me gaan ondervragen over mijn familie want dat valt wel op dat die er niet zijn .. met namen dat mijn ouders er niet zijn.
Wat zou ik toch moeten gaan antwoorden ? diep probeerde ik na te denken maar ik kwam niet op een passend antwoord uit.

Merel :
Toen we uiteindelijk weer bij het paleis waren.
Rende ik naar binnen.
Olivia was nog steeds erg afwezig.
Ik rende naar het kantoor van Edward.
Ik klopte en maakte mijn jurk even netjes.
"Binnen!" hoor ik dan.
Ik doe de deur open en zie Edward en Ivon samen in het kantoor zitten.
Ivon glimlachte "Merel zijn jullie nu al terug ?"
Ik knikte "Edward ik heb nog wat gasten voor de uitnodiging het is een verrassing voor Olivia."
Edward keek me verbaasd aan en Ivon net zo.
Ik liep naar het bureau en pakte de gasten lijst.
Ik schreef daar wel 20 namen bij.
Edward begon te lachen.
"En niks tegen Olivia vertellen he."
Hij maakte een gebaar en schudde zijn hoofd "Beloofd."
"Mooi." toen ik weg wou lopen pakte Ivon me beet bij mijn hand en trok me de gang op.
Edward begon te lachen.
Hij duwde me tegen de muur op daar en gaf me vol ene kus op mijn lippen.
"Ik kan niet wachten om je in die jurk te zien."
Ik begon te giechelen "Jij bent gek."
Hij gaf me nog een kus "Maar ik hou van deze gek hoor."
Ik gaf hem nog een kus.
Er liepen wat dienstmeisjes langs die begonnen te giechelen Ivone n ik schoten in de lach.

Olivia Elaine Newton

Ik was vanuit de koets de tuin ingelopen.
Ik staar wat voor me uit en haal een keer diep adem, ik loop de achtertuin in.
Ik loop steeds verder naar achter, uiteindelijk kom ik bij een plaatsje waar een bank staat.
Het doet me een beetje denken aan mijn favoriete plek in de tuin bij het landhuis waar ik vaak een boek las.
Ik ga even zitten op de bank en staar nog steeds wat voor me uit.

Merel :
"Ivon ?" Hij keek me in mijn ogen aan.
Ik kon even niet meer nadenken was mijn vraag even vergeten.
Maar gelukkig pakte ik me snel weer op.
"Wil je me morgen het huis laten zien ?"
Hij schudde zijn hoofd "Nee verrassing." lachte die.
Ik knikte.
Hij hield zijn handen in mijn zij en kuste me weer.
Ik had dit echt zo gemist.
Ik voelde me nu gelukkiger dan ooit.
Edward kwam uit zijn kantoor en toen die ons zag schoot die in de lach.
Hij liep snel de hal uit.
Ik begon ook weer te lachen.
"We moeten echt betere plekken zoeken " lachte ik.

Olivia Elaine Newton

Één van de tuinmannen kwam voorbij gelopen, ik knik even met een vriendelijke glimlach naar me.
Hij maakt een buiging en loopt dan door.
Ik probeerde het zelf wat op te klaren, want het belangrijkste was Edward .. zolang ik bij hem was .. was alles goed voor mij.
Maar opeens begon ik me af te vragen of ik geen een of ander schandaal zou veroorzaken .. want meestal gebeurde dit soort dingen alleen als je iets heel ergs had gedaan.
Straks verpeste ik de goede naam van de familie Beaumont.
Ik barste opeens in huilen uit.

Merel :
Ivon pakte mijn hand en we liepen de tuin in.
Opeens zag ik Olivia huilen.
Ik gebaarde naar Ivon dat ik naar haar toe moest.
Hij begreep het en liet mijn hand los.
Ik liep rustig naar haar toe.
Ik knielde voor har neer en veegde wat tranen uit haar gezicht.
Ze keek me aan met haar tranige ogen.
Ik voelde zo met haar mee.
Ik wou haar helpen maar ik kon ook niet mijn verrassing verpesten.
Ik wou dat ze gelukkig is.
"Olivia maak je geen zorgen , je gat het allemaal super doen!"

Olivia Elaine Newton

Ik schudde mijn hoofd en er liepen weer een paar tranen over mijn wangen.
'' Er is straks en dadelijk helemaal niemand van mijn familie, mijn ouders zijn er niet .. dan moet ik alles uit gaan leggen .. e .. en '' zeg ik dan maar ik kom niet verder uit mijn woorden.
Ik leg mijn hoofd in mijn handen.